Ως πότε θα πουλάμε εμπάθεια και κακία στην κριτική ως κάτι αξιόλογο;

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος καταπιάνεται με τους κριτικούς και ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ώρες ώρες είναι να απορείς. Όχι με τους άλλους, με εσένα τον ίδιο. Λόγου χάρη με έχω πιάσει πάρα πολλές φορές να διαβάζω ένα κείμενο 800+ λέξεων, χωρίς να καταλαβαίνω πού είναι το επιχείρημα μιας κριτικής.

Αφορμή για αυτό το κείμενο, όπως καταλαβαίνετε, είναι η πρόσφατη διαμάχη του Γρηγόρη Αρναούτογλου με τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη. Ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Το "Δεν θέλω να δω τον Αρναούτογλου στην πρωινή ζώνη, αλλά για εμένα δεν έχει σημασία η ζώνη. Όποιος και να τα βάζει με τον Αρναούτογλου έχει δίκιο” δεν είναι κριτική σε δουλειά άλλου ανθρώπου, είναι έκφραση προσωπικής γνώμης προς το πρόσωπο του Αρναούτογλου. Επί προσωπικού λοιπόν η επίθεση, επί προσωπικού και η απάντηση.

Η συνέχεια στο Yupiii.gr